Czym jest Halloween?

Halloween, Hallowe’en – zwyczaj związany z przebieraniem i odnoszący się do święta zmarłych, obchodzony w róznych krajach nocą 31 października, czyli przed dniem Wszystkich Świętych. Odniesienia do Halloween są bardzo często widoczne w kulturze popularnej, głównie amerykańskiej.

Halloween najhuczniej jest świętowany w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Irlandii i Wielkiej Brytanii. Mimo że dzień nie jest świętem urzędowym, cieszy się po święcie Bożego Narodzenia największą popularnością.

W Polsce Halloween pojawiło się w latach 90.

Historia:

Dokładna geneza Halloween nie jest znana. Może nią być rzymskie święto na cześć bóstwa owoców i nasion.Według innej teorii Halloween wywodzi się z celtyckiego obrządku Samhain.Druidzi (kapłani celtyccy) wierzyli, iż w dzień Samhain zacierała się granica między zaświatami a światem ludzi żyjących, zaś duchom, zarówno złym, jak i dobrym, łatwiej było się przedostać do świata żywych. Duchy przodków czczono i zapraszano do domów, złe duchy zaś odstraszano.Irlandzcy imigranci sprowadzili tradycję do Ameryki Północnej w latach 40 XIX wieku.

31 października 1920 roku w mieście Anoka w stanie Minnesota odbyła się pierwsza  w  Stanach Zjednoczonych parada z okazji Halloween. Uczestnikami parady byli między innymi mieszkańcy, przebrani w kolorowe stroje popularnych postaci. W kolejnych latach pochód organizowano corocznie  31 października. W roku 1937 Anokę ogłoszono światową stolicą Halloween.

Nazwa Halloween jest najprawdopodobniej skróconym All Hallows' E’en, czyli wcześniejszym „All Hallows' Eve” – wigilia Wszystkich Świętych.

Zdrowotne właściwości cynamonu..

Cynamon (Cinnamomum verum) jest drzewem przynależącym do rodziny Lauraceae, które występuje w Indiach, Sri Lance, Indonezji, Brazylii, Wietnamie i Egipcie. Przyprawa powstaje w wyniku przez wysuszenie kory drzewa. Charakterystyczny smak i aromat cynamonu powoduje, że często nam towarzyszy w naszej kuchni.

Mimo, że istnieją cztery główne odmiany cynamonu, to dwie na nich: Cejloński i Cassia są bardzo popularne. Najdroższym i najbardziej cenionym jest cynamon Cejloński, charakteryzujący się słodkim smakiem. Laski tej odmiany są bardziej miękkie i łatwo można je zmielić. Cynamon cejloński jest sprzedawany w sklepach specjalistycznych. Cassia natomiast jest zdecydowanie bardziej twardy i ciemniejszy, zazwyczaj właśnie ta odmiana króluje w naszych sklepach.

Znany nie od dziś
Cynamon to jedna z najstarszych przypraw. Istnieje o nim wzmianka już w pierwszych księgach Starego Testamentu. Był on stosowany do celów leczniczych od najdawniejszych czasów. W tradycyjnej medycynie chińskiej używano go w celu zwalczania przeziębień, wzdęć, nudności, biegunki i bolesności miesiączek. Popularność zdobył również działaniem dodającym energii, witalności. Dodatkowo stosowany był na poprawę krążenia i rozgrzania organizmu.

Dlaczego warto wprowadzić cynamon do swojej kuchni?

1. Cynamon jest doskonałym źródłem manganu, błonnika, żelaza i wapnia.

2. Badania wykazały, że zaledwie 1/2 łyżeczki cynamonu dziennie mogą obniżać poziom złego cholesterolu LDL.

3. Niektóre badania sugerują, że cynamon może mieć wpływ na regulację poziomu cukru we krwi, co ma szczególne znaczenie dla osób chorych na cukrzyce. Jedno z pierwszych badań na ten temat zostało udokumentowane w 2003 r. w dzienniku medycznym zwanym Diabetes Care. Sześćdziesiąt osób z cukrzycą typu 2 otrzymywało 1, 3 lub 6 gramów cynamonu na dobę w formie tabletek, co odpowiada około jednej czwartej łyżeczki do 1 łyżeczka cynamonu.

4. Cynamon wykazuje niesamowite zdolności wspomagające leczenie infekcji drożdży.

5.W badaniu opublikowanym przez naukowców z US Department of Agriculture w stanie Maryland, dowiedziono, że cynamon może zmniejszyć rozprzestrzenianie się komórek nowotworowych.

6. Dowiedziono, iż pół łyżeczki cynamonu w połączeniu z jedną łyżką miodu codziennie rano przed śniadaniem przynosi ulgę w bólach stawów już po jednym tygodniu kuracji.

7. Badania wykazały, że aromat cynamonu poprawia funkcje poznawcze i pamięć.

8. Naukowcy z Kansas State University stwierdzili, że cynamon zwalcza bakterie E.coli. Wstępne badania laboratoryjne oraz badania na zwierzętach wykazały, że cynamon może mieć właściwości antybakteryjne i przeciwgrzybicze. Dodawany do żywności, hamuje rozwój bakterii i psucie się żywności, co czyni go naturalnym konserwantem.

9. Olejek i kora cynamonu to prawdziwi siłacze w walce ze zmianami trądzikowymi. Likwidują ropne wypryski, rozjaśniają cerę, zapobiegają plamom trądzikowym, łagodzą przebarwienia.

10. Nadaje niepowtarzalny smak potrawom.

Człowiek z lodu

Znaleziony w lodzie

 W 1991 roku w Alpach znaleziono zamarznięte zwłoki. Najpierw sądzono, że to ciało jakiegoś alpinisty. Później jednak okazało się, że ma ono ponad 5000 lat! Naukowcy nie chcieli dopuścić, by zwłoki rozmarzły, bo wtedy uległyby zniszczeniu. Badając szczątki człowieka z lodowca, dokonano wielu odkryć. Prawdopodobnie był pasterzem lub myśliwym próbującym przekroczyć Alpy. Kiedy rozpętała się śnieżyca, skulił się pod nasypem, u stóp lodowca. Zasnął i zamarzł na śmierć. Zasypał go śnieg, który potem zamienił się w lód.

Dzięki temu zwłoki zachowały się jak w zamrażarce.

Tak według ekspertów wyglądał człowiek znaleziony w lodzie, kiedy ruszał na wyprawę przez Alpy. Miał łuk i strzały oraz siekierkę, którą rąbał drzewo.

Nosił futro z pozszywanych skrawków owczej skóry.

Człowiek gór

Człowiek znaleziony w lodzie miał około 1,5 m wysokości i kręcone brązowe włosy. Ubrany był w skórzany kaftan, spodnie i futrzana czapkę. Żeby było mu ciepło, wypchał skórzane buty suchą trawa. Uplótł też z niej pelerynę. Na plecach dźwigał skórzany worek. Prawdopodobnie założył wszystkie ubrania, jakie miał. W porównaniu ze strojem współczesnych malo listów jego odzież nie była ciepła. 

Strzały i topór

Lodowy człowiek nosił strzały w kołczanie z sarniej skóry. Dwie były gotowe do użycia. Miały lotki z piór i kamienne ostrza. Mężczyzna nosił też ze sobą nóż i siekierkę. Jej ostrze wykonał z miedzi. Zachowało się na niej, podobnie jak na nożu, trochę sierści kozic i jeleni, stąd wiadomo, na jakie zwierzęta polował. Na siekierze przyschła też odrobina owsianki! Pewnie przegryzł małe co nieco ~~ i. w drodze.

Czy warto pić soki?

Otóż:

Pijąc soki możemy poprawić swój sposób odżywiania. Jakie soki wybierać i ile pić w ciągu dnia? Które soki są najzdrowsze?

Dzięki piciu soków możemy znacznie poprawić dotychczasowy sposób odżywiania. Wysoko wartościowe owocowo – warzywne soki to napoje, które nie zawierają tłuszczów ani białka, zawierają natomiast łatwo przyswajalne węglowodany. Łatwo są wchłaniane do krwi i nie obciążają przewodu pokarmowego ani przemiany materii. Pomocne są w regeneracji organizmu. Najlepsze soki uzyskuje się za pomocą elektrycznej sokowirówki. Świeżo uzyskane porcje soku należy wypijać bezpośrednio. Pozostałości soku można bardzo krótko przechowywać zamknięte w lodówce.

Soki dostarczają substancji witalnych (vita – życie), takich jak witaminy i składniki mineralne. U osób otyłych, które stosowały wcześniej diety złożone z produktów wysoko oczyszczonych, może dojść do niedoborów składników pokarmowych, w wyniku czego pojawiają się: zmniejszona odporność na infekcje, osłabienie fizyczne, napięcie, zmęczenie, nerwowość i złe samopoczucie lub też rozwijają się problemy dotyczące skóry, włosów i paznokci. Wszystkie te niedobory wyrównują się, dzięki piciu soków.

Aby uzyskać możliwie najszerszy zakres działania należy zestawiać w ciągu dnia różne soki o rozmaitych składnikach witalnych. W owocach, warzywach i roślinach leczniczych obecny jest potas. Ten składnik mineralny, ma przeciwstawne działanie do sodu, obecnego m. in. w soli kuchennej. Podczas, gdy sód wiąże wodę w organizmie, potas pomaga w jej wydalaniu. Pozwala to na oczyszczenie organizmu. Soki normalizują równowagę kwasowo–zasadową w organizmie. Nieznaczna przewaga zasad ma działanie korzystne (soki mają działanie zasadotwórcze). Soki warzywne bez dodatku soli są szczególnie zalecane do picia w czasie głodówki. Zawierają mniej kwasów od owoców i są lepiej tolerowane przez żołądek. Duża zawartość potasu wzmaga odwodnienie i tym samym oczyszczenie przestrzeni międzytkankowych. Pobudzają trawienie i dostarczają bardzo mało kalorii (około 12–50 kcal/100ml).

Sok pomidorowy pomoże znormalizować trawienie, a sok z kiszonej kapusty pobudzi funkcje przewodu pokarmowego i wzmocni naturalną florę bakteryjną. Dodanie cebuli jako składnika soku wzmocni serce, oczyści drogi oddechowe i obniży ciśnienie krwi. Szpinak i buraki mają z kolei działanie krwiotwórcze. Brokuły mają działanie przeciwmiażdżycowe. Ogórki likwidują obrzęki i rozjaśniają skórę. Soki warzywne z kwasem mlekowym mają działanie wzmacniające odporność. Zawarty w nich kwas L (+) – mlekowy pomaga w wydalaniu szkodliwych produktów przemiany materii, pobudza perystaltykę jelitową i stymuluje rozwój prawidłowej flory bakteryjnej. Poprawia również smak soków.

Soki owocowe i warzywne mają wiele korzystnych właściwości. Mogą być bardzo dobrą bronią w walce z wolnymi rodnikami, odgrywającymi znaczącą rolę w rozwoju wielu chorób, często nowotworów. Skuteczny może być sok z marchwi, zawierający wiele antyoksydantów niszczących wolne rodniki: witaminę C, E i karoten (prowitaminę witaminy A). Dzięki umiejętnemu łączeniu składników soku możemy uzyskać korzystne działanie zdrowotne. Picie samodzielnie przygotowanych soków dobroczynnie wpływa na odnowę i siły witalne całego organizmu.

Soki na bazie owoców również mają nie tylko wyśmienity smak, ale również dobre walory zdrowotne. Acerola, pomarańcze, dzika róża i winogrona ogólnie wzmacniają odporność. Śliwki pobudzą perystaltykę jelit, brzoskwinie pomogą w odtruwaniu organizmu, a ananasy wzmocnią ostrość widzenia. Popularny u nas sok z jabłek reguluje pracę przewodu pokarmowego i ma działanie odkwaszające, podobnie jak jeżyny, które oczyszczają krew i wzmacniają układ nerwowy. Sok z malin obniży gorączkę, a sok z wiśni korzystnie wpłynie na układ krwiotwórczy. Dla osób z wysokim ciśnieniem polecany jest z kolei sok z gruszki.

Oczywiście, jak z każdym rodzajem żywności, nie możemy przesadzać z piciem soków. Unikajmy szczególnie gotowych dosładzanych cukrem! Należy uważać na picie zbyt dużej ilości soków owocowych, ze względu na zawartość fruktozy w ich składzie. Najbardziej optymalna ilość zjadanych owoców w ciągu dnia to dwie porcje, dlatego jeśli zjemy np. jeden owoc i wypijemy jedną szklankę soku owocowego, to zupełnie wystarczająca dawka witamin i minerałów, z tego rodzaju żywności. Z kolei soki warzywne można pić praktycznie bez ograniczeń, jeśli tylko nie odczuwamy żadnych dolegliwości ze strony układu pokarmowego.

Świat lodu

 JAK ZIMNO! NIC DZIWNEGO, ZE JASKINIOWCY UBIERALI GRUBE FUTRA, ŻEBY SIĘ OGRZAĆ - ŻYLI PRZECIEŻ W EPOCE LODOWCOWEJ.

Ale mróz!

Ok. 80 000 lat temu Ziemia zaczęła się ochładzać - to był początek epoki lodowcowej. Największe ochłodzenie nastąpiło ok. 18 000 lat temu. Trzecią część lądów pokryły lodowce grubości 2,5 km! Wielkie góry lodowe pływały po morzach w tych miejscach, gdzie dziś są słoneczne plaże. Zwierzęta miały grube futra chroniące je przed zimnem. Niektóre z nich wyginęły.

Zwierzęta z epoki lodowcowej były większe i bardziej kudłate od swoich współczesnych krewnych! Żyły wtedy olbrzymie nosorożce, leniwce, żubry, jelenie i niedźwiedzie. Ludzie nie byli tak wytrzymali jak zwierzęta. Człowiek z epoki lodowcowej wędrował na południe i żył na obrzeżu lodowca. Ale i tam było

zimno.
Około 20 000 lat temu Londyn,  Paryż, Nowy Jork i Warszawę pokrywał śnieg przez cały rok. Nawet rzeki skuwał lód. Poziom morza był ^iższy, dlatego ludzie i zwierzęta ^gli przechodzić w miejscach, ie teraz jest głęboka woda.

 Zamrażarka

Kiedy jakieś zwierzę padało, przykrywał je śnieg i lód. Lód działał jak ogromna zamrażarka utrzymywał mięso S w świeżości! W 1977 roku na Syberii zostało odkopane zamarznięte ciało mamuciątka. Ono [ zamarzło ponad 40 000 lat temu, ale nadal było pokryte grubą warstwą futra!

Odwilż

Lodowiec zaczął topnieć ok. 15 000 lat temu. Wtedy wiele zwierząt, jak np. mamuty, wymarło. Niektóre, np. renifery, przeniosły się na północ. Inne zwierzęta zostały, by paść się na łąkach wyrosłych w cieplejszych miejscach. Ludzie też woleli łagodniejszy klimat.

Mężczyzna znalazł na plaży list w butelce sprzed 107 lat

Steve Thurber znalazł ostatnio na plaży w Zatoce Schoonera w obszarze Tofino w Kanadzie najstarszy list w butelce. Ponieważ wrzucono go do wody 29 września 1906 r., oznacza to, że liczy sobie prawie 107 lat i deklasuje rekord szkockiego szypra Andrew Leapera, który w ubiegłym roku odkrył w swojej sieci naczynie pływające w Morzu Północnym przez 97 lat i 309 dni.

Widać było, że nadal zamknięta butelka z zielonego szkła swoje przeszła - była poniszczona, a kapsel zardzewiał. Thurber wywołał ogromną burzę, stwierdzając, że nie zamierza jej otwierać. W ten oto sposób upublicznione mogły zostać tylko niektóre wiadomości umieszczone na kopercie.

Wiadomo, że autorem listu był nie jaki Earl Willard, który często podróżował parowcem z San Francisco do Bellingham. Butelka trafiła do wody po niecałych 76 godzinach rejsu. Przez szkło można było ujrzeć również adres Willarda i datę nadania wiadomości.

Co ma wspólnego zwykły ołówek z pierścionkiem z brylantem?

Gdyby zakochany chłopak podarował dziewczynie pierścionek z brylantem, byłaby zachwycona. Ale czy ołówek z grafitowym rysikiem przypadłby jej do gustu? Może i tak, bo brylant i grafit mają bardzo wiele wspólnego.Brylant to cenny kamień szlachetny. Powstaje po oszlifowaniu,.czyli wypolerowaniu diamentu. A diament to jedna z postaci bardzo popularnego na Ziemi pierwiastka - węgla. Grafit, z którego robi się między innymi rysiki do ołówków, to także odmiana węgla. Zarówno diament, jak i gra­fit mają budowę krystaliczną. Oznacza to, ze atomy węgla w diamencie i graficie są równiutko poukładane, uporządkowane.Wyobraźmy sobie plastry miodu, takie jakie produkują pszczoły. Mnóstwo równych sześciokąt­nych „okienek" umieszczonych jedne przy drugich. Na każdym rogu okienka znajduje się atom węgla. Gdyby ułożyć jeden plaster na drugim, a na nim jeszcze trzeci, czwarty i kolejny, otrzyma­libyśmy strukturę, czyli budowę diamentu i grafitu.Na czym więc polega różnica? Między kolejnymi „plastrami" w diamencie są mniejsze odległości. Atom węgla znajdujący się na dowolnym rogu okienka ma tak samo daleko do „kolegi" z pla­stra niżej, jak do atomu na innym rogu tego samego okienka. W graficie plastry są poukładane luźniej, do atomu z kolejnego plastra - z dołu lub z góry-jest dalej niż do „kolegi" z okienka. Dlatego diament i grafit mają zupełnie inne właściwości. Diament jest przezroczysty i - dzięki niezwykle uporządkowanej budowie (odległości między sąsiednimi atomami są równe!) - bar­dzo twardy. Dlatego diamentowym ostrzem można ciąć szkło. Końcówki wierteł też bywają diamentowe. Grafit jest czarnosrebrzysty, miękki i łatwo się łamie.

Węgiel kamienny, wydobywany w kopalniach i służący między innymi jako opał, to mieszanina grafitu i różnych zanieczyszczeń.

Dlaczego planety nie wpadają na siebie?

Wokół Słońca krąży osiem planet. Niektóre są zbudowane ze skał i otoczone atmosferą: Merku­ry, Ziemia, Wenus i Mars. Inne to gazowe olbrzymy z niewielkim jądrem: Jowisz, Saturn, Uran i Neptun. Na peryferiach układu znajduje się samotny Pluton, który od sierpnia 2006 r. nie jest juz uznawany za dziewiątą planetę. Planety nie świecą własnym światłem, ale odbijają światło Słońca. Wokół nich mogą krążyć mniejsze od nich satelity - jak Księżyc wokół Ziemi. Pomiędzy orbitami Marsa i Jowisza oraz za orbitą Neptuna występują pasy planetoid, małych ciał niebie­skich. Tak wygląda nasz Układ Słoneczny.

Jego rozmiary - jak wszystko w Kosmosie - są ogromne. Odległość Ziemi od Słońca wynosi 150 milionów kilometrów. Najmniejszą planetę układu, Plutona, dzieli od Słońca prawie 6 mi­liardów kilometrów. Największą planetą naszego układu jest Jowisz. Jego masa jest ponad 300 razy większa od masy Ziemi. Merkury krąży najbliżej Słońca. W ciągu dnia jego powierzchnia rozgrzewa się do 430°C, a w nocy spada do -180°C.

Wenus nosi imię rzymskiej bogini piękna. Ale panują na niej piekielne warunki. Temperatura wy­nosi około 500°C, a ciśnienie jest 90 razy większe niż na Ziemi!

Mars - imiennik boga wojny - to Czerwona Planeta, która kolor zawdzięcza związkom żelaza. Na biegunach Marsa występują czapy lodowców - ale nie z wody, tylko z tzw. suchego lodu, czyli zestalonego dwutlenku węgla.

Planety krążą wokół Słońca i ani nie spadają na nie, ani nie odlatują w Kosmos. Trudno uwierzyć, że sprawia to ta sama siła, która każe jabłku spadać na ziemię - grawitacja. Dzięki niej Słońce przyciąga planety, nie pozwalając im odlecieć w Kosmos. Planety z kolei poruszają się po swoich orbitach z taką prędkością, która nie pozwala im „spaść" na Słońce.

Czy wiesz, że katastrofa Titanica została opisana wcześniej w książce?

Amerykański pisarz i wynalazca peryskopu Morgan Robertson przewidział zatonięcie Titanica.
 W swojej książce pt."Futility",znanej również jako "The wreck of the Titan",opublikowanej 4 lata przed katastrofą transatlantyku opisał z dużym podobieństwem do prawdziwej historii.

Powieść Amerykańskiego pisarza "Futility" opowiada o potężnym okręcie pasażerskim zbudowanym w Anglii.Statek był uważanym za niezatapialny i nie było na nim wystarczającej ilości łodzi ratunkowych. Titan zarówno jak Titanic wypłynął w swój dziewiczy rejs z Southampton i przewoził w nim około 3000 osób.
W czasie jego trzeciej podróży w kwietniu uderzył w górę lodową i utonął na północnym Atlantyku. Podobieństwo do te tragedii było bardzo uderzające. W 1912 Robertson opublikował drugą wersję książki,zmieniając nieco tylko jej treść,aby jeszcze bardziej upodobnić opisaną katastrofę do tego co wydarzyło się naprawdę.Jakby tego było mało,w kwietniu 1935 roku węglowiec "Titanian" omal nie zatonął w zderzeniu z górą lodową w pobliżu miejsca,gdzie wcześniej doszło do Katastrofy Titanica.

Nadlatują Drakonoidy

Już dziś wieczorem aż do 10 października będziemy mogli zaobserwować pierwsze meteory z roju Drakonoidów,które są pozostałością po komecie tworząc gwiezdne rozbłyski na niebie.

 Drakonoidy pochodzą z gwiazdozbioru Smoka. Są to drobne odłamki pozostałe po jednej z komet. Warto troszkę cierpliwie obserwować niebo, a gdy zobaczymy rozbłyski to na pewno będą to Drakonoidy.

Czym jest Palczak madagaskarski?

By National Geographic

Jest to gatunek małpiatki, jedyny aktualnie żyjący przedstawiciel rodziny palczakowatych, blisko spokrewniony z większym od niego, wymarłym przodkiem Daubentonia robusta.

Jego charakterystyczną cechą jest to, że posiada cienki, długi palec środkowy, zakończony hakowatym pazurem. Palec ten służy mu między innymi  do opukiwania pni drzew głównie bambusa, do wyciągania owadów, które wygryza swoimi długimi siekaczami. Ponadto siekacze te charakteryzują się wzrostem przez całe życie palczaka - zupełnie jak u gryzoni. Zredukowana liczba zębów - z formuły 2.1.3.3 charakterystycznej dla małpiatek palczak przeszedł na formułę 1.0.1.3 dla górnej szczęki i 1.0.0.3 dla dolnej. Żyje ok. 20 - 25 lat. Jest ssakiem  aktywnym w nocy, w związku z tym posiada w oku błonę odblaskową.

Żywi się owadami, owocami, bambusem.

Tubylcy  wierzą ,że skierowanie przez palczaka najdłuższego palca w kierunku człowieka zwiastuje rychłą śmierć tej osoby.

Co to jest Globus(choroba)?

Jest to zaburzenie czynnościowe przewodu pokarmowego objawiające się wrażeniem obecności ciała obcego albo ściskania w gardle, które ustępuje podczas spożywania pokarmów lub picia płynów.


Przejawia się on takimi objawami jak:

• ściskanie w gardle
• duszenie
• drapanie

Leczenie:

 Zaleca się poinformowanie chorego o łagodnej naturze choroby i jej istocie, co często powoduje uspokojenie chorego i złagodzenie dolegliwości. W przypadkach gdy globus jest objawem depresji, poprawę może przynieść leczenie antydepresyjne.