Po co roślinom światło?

Mówimy, że rośliny zielone są samożywne. Ale co to znaczy? Rośliny są samożywne, ponie­waż produkują sobie pokarm z dwutlenku węgla, bezbarwnego gazu zawartego w powietrzu, i z wody. Proces ten wymaga dostarczenia energii. Jej niewyczerpanym źródłem jest słońce. Zie­lony barwnik ciałek zieleni umożliwia roślinom wychwytywanie energii słońca. To dlatego rośliny praktycznie nie występują tam, gdzie światło nie dochodzi. Na dnie oceanów mogą żyć tylko organizmy zwierzęce. W domu te z roślin, które stoją z dala od okna, robią się wiotkie, a ich kolor jaśnieje.

Dążenie do światła każe roślinom piąć się w górę. Rekordzistami są bambusy należące do traw - rosną nawet 90cm na dobę!

Ten wyścig najwyraźniej widać w wilgotnym lesie równikowym, gdzie do dna lasu nie dociera wiele światła. Jedne rośliny przybierają tam postać wysokich drzew z korzeniami podporowymi, inne - jak liany - wspinają się po nich dzięki łodygom pnącym, pomagając sobie kolcami, wąsa­mi czy korzeniami przybyszowymi. Jeszcze inne-jak storczyki - osiedlają się na gałęziach drzew. Niektóre z epifitów, czyli roślin rosnących na drzewach, własne liście przekształcają w osobliwe „doniczki" gromadzące wodę. Tworzą prawdziwe wiszące ogrody.

Pnącza występują również w naszym klimacie. Bluszcz sam potrafi wspiąć się po ścianie lub ko­rze drzewa, nawet na wysokość 20 m. Winorośl ma specjalne wąsy, którymi przytwierdza się do podpór. Najszybciej w naszych warunkach rośnie rdest Auberta - rocznie nawet 8 m! W krótkim czasie wdrapuje się na dach, dewastując rynny i dachówki.